Het begrip dyslexie
Dyslexie kan op uiteenlopende manieren gedefinieerd worden. De SDN heeft in het verleden steeds een puur beschrijvende definitie van dyslexie gehanteerd, en hecht eraan deze benadering te continueren. De SDN hanteert de volgende uitgangspunten bij het definiëren van dyslexie:
-
• De definitie staat in het teken van beschrijving en onderkenning (classificatie) van de stoornis. Daarmee wordt niets gezegd over mogelijke oorzaken, noch over (onderwijs)belemmeringen die ermee kunnen samenhangen.
• De definitie heeft uitsluitend betrekking op de stoornis zoals die zich manifesteert op vaardigheidsniveau. Objectief waarneembaar gedrag in lezen en spelling staat centraal.
• Dyslexie is een stoornis in het lezen of in het spellen op woordniveau, of in beide. Voor een stoornis in overwegend de spelling wordt geen aparte term gebruikt. Wel wordt, indien nodig, een nadere specificatie gegeven.
• Dyslexie is een hardnekkig fenomeen dat verbonden is met individu gebonden factoren. Lees- en spellingproblemen die primair het gevolg zijn van depriverende omgevingsfactoren worden niet als stoornis geclassificeerd.
• Dyslexie kan zich niet alleen manifesteren in de periode van het aanleren van lezen op woordniveau en spellen, maar ook op latere leeftijd.
Deze uitgangspunten leiden tot de volgende definitie van dyslexie:
Dyslexie is een stoornis die gekenmerkt wordt door een hardnekkig probleem met het aanleren en/of vlot toepassen van het lezen en/of het spellen op woordniveau.
Bron: Stichting Dyslexie Nederland
